’s Morgens lees ik in de krant
dat het seizoen er op zit
voor Lau,
geen WK meer, geen
Lombardije,
de Tour en de Vuelta
hebben hem gesloopt,
’s middags sta ik naast hem
in de Bisschopsmolen
op de Stenenbrug,
we wachten geduldig
onze beurt af voor het kopen
van een brood,
nooit eerder zag ik hem
in burger of van zo
dichtbij,
geen grammetje vet,
wat een lijf
en als ik hem eindelijk
durf te vragen of hij
het even rustig aan
mag doen
maakt hij
van zijn opluchting
geen geheim,
zijn baard omzoomt
een brede glimlach:
voorlopig geen snot
meer, geen lange
slierten slijm
Miel Vanstreels