It’s not the mountain we conquer
But ourselves. (Edmund Hillary)
Buigend zoeken we het in ons op. Het gehijg,
het zeuren, het gelamenteer van een lichaam
dat meer wil dan het verdragen kan.
Loorberg, here I come. O mijn glooiende tijd!
O mijn leven als vazal die naar boven klimt
omdat er nu eenmaal Vals Plat en heuvels zijn.
Voor wie van steilte droomt is dit een begin.
Daar het Kersenpad! Daar de haarspeldbocht!
Teloor of niet teloor, melkzuur richting hemel,
dra komen we boven en worden weer een mens
die in de taal van het landschap zingt. Dra wacht
ons uit de oude wereld weer de mooiste wijn.
Paul Rigolle
