Denkend aan fietsen

Denkend aan Fietsen
zie ik stalen rossen
snel door eentonig
hoogveen gaan,
rijen we verder
ijlings genietend
met hooge snelheid
op de trappers staan;
en aan de bijzondere,
stangen verbogen
de ijzers
gesmeed uit het niets,
het zadel, de standaard,
de reflectoren,
wielen en spaken
verwordt tot een fiets.
De zon op mijn huid
en de wind langs mijn wangen,
doet voelen als leven
zo is het goed,
en in mijn gedachten
de stem van mijn moeder
haar kind behoedend
kijk uit wat je doet.