- voor Enrico
Gasparotto
in memoriam
Antoine Demoitié -
Wat gaat er in dat
rennershoofd om, denk ik,
nadat Enrico de
tranen van de jonge weduwe en
de grote kille
leegte in haar blik
met eigen ogen heeft
gezien ?
Wat gebeurt er in zijn afgetraind en mager lijf
Wat gebeurt er in zijn afgetraind en mager lijf
op de Hollandse bult
Cauberg genaamd,
hoe hard kraken zijn
botten en spieren,
hoe zuur smaakt de
pijn in zijn uitgedroogde mond ?
Er zat een engel op
mijn schouder, zegt hij,
een engel die ik
best kon missen en niemand toewens
want hij had vandaag
beter naast me op de fiets
die korte
wielerhemel ingereden,
een hemel waaruit ik
snel daarna ben afgedaald
als een winnaar die
weet hoe diep en droef
een rennersgraf kan
zijn en hoe groot
verdriet dat in een
koers geboren wordt.
Gent-Wevelgem trilt
na in de benen van de Italiaan
die zijn Belgische
gezel op de Caude Berg herdenkt
met twee handen die
de grauwe lucht ingaan en beseft
hoe die engel op
zijn schouder was gaan zitten
nadat hij eerder op
de fiets gestorven was.