het ademt een kunstmatige hitte
een spiegelende etalage staalblauw
van technisch lego en wat bewegend
wit playmobil in een verre wereld
als een hecht gesloten achterwiel
de coureur brandt en verkleeft
zijn handen aan het stuurlint
een zadelpen smelt spontaan
geen zwarte rook geen witte vlag
de zandvlakte trilt zonder iets te zien
de liefhebber wil een woestijnbrand
blussen met splijtende demarrages
met een afzink in een helder koude zee
met klimpercentages in kale klankschalen
die stoempen schuren en niet sussen
warmte die niet onder de mensen wil zijn
kun je als renner niet salonfähig maken
geen couleur locale de coureur gaat gebukt
als aerodynamisch litteken onder de zon
hee een fluitsignaal mijn koelvest kookt
het is tijd voor mijn hete pauzethee
Bert Struyvé
