de fiets
die er al stond
ver voordat jij op je tenen kon staan
later was het niet meer nodig
hangend in de beugels je op te trekken
om iets te zien, om in de wereld af te zinken
en nu, nu vlucht je in kasseienstof
ben je de naam van de klassieker vergeten
je zou alsnog de film in stukjes willen knippen
om in te plakken, op elke pagina iets
in het rood van de aarde, in het groen van de zee
conserveren en archiveren, maar waar
de fiets die je zag verdwijnt
meewind kun je niet inhalen als je frame schuurt
de fiets die in niets op jou lijkt
Bert Struyvé
