Met de stigmata van de lijdende renner op de trui
over de meet: de kleine donkere indiaan draagt
de bloedvlek als een rode groet voor zijn volk
dat hoog in Colombiaanse dorpen zijn naam scandeert.
Blanke mannen figureren in zijn schaduw als schuwe wezels,
hun koppen lopen rood aan, ze zweten hun verlies uit
in stilte en nederigheid en erkennen hun Meester.
Ik kniel neer voor het altaar van de koers en
smeek om een gekleurde winnaar van de Tour,
of hij nu zwart of bruin of geel is maakt me niets uit,
Bernal komt er aan, een pezig broertje van Quintana,
misschien moeten ze maar samen aan de slag gaan
om in Parijs een bruin kopje door de gele trui te wurmen.
Applaus op alle banken, zelfs van de gele….hesjes !