Geboren in het jaar dat zijn vader
voor de tweede keer Parijs- Roubaix
won
was hij uiteraard voorbestemd
om zelf ook coureur te worden,
hij reed voor ploegen als Watney,
Goldor-Gerka, Brooklyn
en won een keer of zes,
in Sinaai, Laarne, Bornem,
Mechelen en twee keer Tienen,
daar klopte hij mannen als
Bart Zoet en Walter Bouquet
maar het meest heroïsch blijft
zijn negende plaats
in de Ronde van Vlaanderen
van 1969,
met een achtervolgend groepje
spurtte hij, drie minuten na Gimondi,
om de derde plaats tegen Basso,
Bitossi, Verbeeck, Van der Kerkhove,
Hoban, Dancelli en Spruyt,
dat Merckx dat jaar
het hele peloton
in regen en storm
aan flarden reed
ach, de Kannibaal kwam
amper acht minuten eerder
dan Marino, Franco, Michele
en Georges over de meet
Miel Vanstreels
