Hij reed voor Faema en ook voor Flandria
en zelfs voor de poeders van Dr. Mann.
In 1958 was hij na een vlijmscherpe sprint
de winnaar op de houten piste van Roobeke
dat nu bekend staat als het Franse Roubaix.
Hij brak zijn knieschijf, zijn vinger en zijn pols
maar hij had een lang lijf
en behaalde achtentachtig zeges.
Zijn naam en zijn bijnaam kan en wil ik niet vergeten
in mijn strijd
tegen de tijd en de soms hard waaiende wind.