we grijpen de foto
ze staan er allemaal op: de zondagochtendgroep
strakke kabels, verzonken in oversized carbon
een terrasopstapje naar lengte en gewicht
het zijn takken van dezelfde hardhoutstam
klaar om de keien te teisteren
maar nu even niet
je voorkomt verstrengeling, geen tak
kan de ander raken of eeuwige bomen kruisen
je voorkomt het koken van sappen aanvalslust
tot hier
geen stekelhagen langs holle wegen
of valwind uit een onverwachte hoek
geen afzink of brede waaiers
de herinnering van tijd herleeft
in de krul van een mondhoek, in een glimlach
op de foto van vergeeld hardhout
we missen de grimas van de oude takken
die vergeten weg te vallen