De gecrashte renners kusten te hard de grond
hun benen gestrekt gekromd in onnavolgbare
vormen en gestapeld voor bijna dood in een
orgie van bloed open wonden gescheurde pezen
hun bloeddoorlopen ogen gericht op hun
medestrijders in de ruwe oorlog voor de winst
twee missen stonden uitdagend te wachten
hun rode lippen gespitst met wulpse blikken
gericht op de einder waar de koers zou aankomen
met tarzan op het podium en zij ernaast
maar
waar hun botte strijd geëindigd bleek was die ene
schlemiel overeind gebleven trappend voor zijn
wielerleven voor victorie vooruit gesneld voor de
gekraakte meute die in koor klaagde en loeide
van kolere om deze gemiste kans
zijn kracht was zonder oorlogsactie de winst
te grijpen want eerst achterop geraakt had hij
ridderlijk gewonnen werd hij zelfs gezoend
door de twee pronkende paranimfen