-Vingegaard van vismijn naar Granon-
'Zo bleekjes, dat jongetje ziet er echt niet goed uit',
zo denkt een groot deel van het wielerminnend volkje
wanneer ze Jonas als een eerste communiekantje
in de Tour in het superieur Sloveens wiel zien zitten.
Tot de Col du Granon zijn porfieren klauwen slaat
in de tegenspartelende man met gele trui,
Vingegaard gooit een lasso om indiaantje Quintana en
duwt zich dan met fors verzet de wielerhemel in,
alom bravogeroep en terechte bewondering
voor deze dankbare jongeman die zich vorig jaar
in Parijs al tot Elyseese kroonprins profileerde
maar nu het juk van die verfoeide tweede plaats
met bravoure aan wapperende flarden klimt.
Ach, dat kopje met de lange verticale groeven
van een Mick Jagger die een dag vroeger
in Brussel gulzig zijn zoveelste jeugd etaleerde,
springveer pur sang met hitsig rock & roll-bloed.
Na Jonas die de Bijbelse walvis heeft verlaten
-hij werkte jarenlang in een Deense vismijn-
nu toch ook nog wat ander moois in de figuur
van de al genoemde Nairo en Romain Bardet
niet te vergeten, de renner met het grote hart
op de warmste plaats die nu Frankrijk laat dromen
van morgen en een Quatorze Juillet
om de koersvingers bij af te likken !