gespierd lycra, naakt als een speer
prikt gaten in de glazen droom
van een immer demarrerende wereld
een staak wuift staand op de pedalen
strak in zijn eigen eeuwigheid
met de ijzeren geest van cortenstaal
terwijl roest in de luwte houvast zoekt
terwijl jong geboren pelotons zwelgen
in verhalen over oude veldwegen
juist op het moment dat jij de stilstand
laat ervaren tussen puntige kasseien
soms, heel soms gebeurt een wonder:
niet jij fietst, maar de aarde draait