Donderdag 25 augustus anno domini 2022,
een dag die ik graag in het Belgisch koersgeheugen grif:
Vuelta a España, Ascensión al Pico Jano, San Miguel de Aguayo,
mist die te snijden is, regen op hijgende en afgepeigerde borsten,
een Australiër -Jay Vine- komt vanachter de grijze coulissen en
wint de rit, meteen daarna volgt de Schicht van Schepdaal,
Remco, het mannetje met een overdosis panache en culot,
een terechte grote mond gekoppeld aan weergaloze klasse.
Rode Remco, bijna een in de bergen verdwaalde communist
die met de Duitse nederlaag in Stalingrad in het achterhoofd
alles of toch bijna alles kapot rijdt, de kolossale krachten
uit de dijen om U tegen te zeggen, de vastberaden stoute blik.
Vorige week zondag passeerde Remco nog aan mijn deur,
Pollare even centrum van het wereldkoersgebeuren,
ik zat in mijn luie auto, hij reed tegengesteld trainend
op weg naar een Vuelta-exploot, Madrid here he comes !