Ooit was er een tijd waarin renners niet praatten
maar sigaren rookten
“we kunnen elkaar niet bereiken
met woorden alleen”
Ook nu klimmen renners in de Repbliek der doven
troosteloos, asgrauw
terwijl aasgieren en iguanodons steeds luider schreeuwen
“Het kost maar een paar minuten
om een mens te worden”
maar het lichaam van de klimmer krijg ik nooit
verzucht Jonas Abrahamsen
terwijl hij op een derderangs klim
aanvalt en het publiek ment
als een applausmeester
De wereld wordt geregisseerd
door aftelklokken, weegschalen, smartphones
En het woord is steen geworden en dranghekken
En alle woorden rollen van de berg
Er zijn steeds meer rooksignalen
“Heer geef ons wat U al hebt gegeven:
een groene trui, een bollentrui, Uw strijdlust”
Alles wat in rook opgaat, wordt een droom
die nog even werkelijk blijft.