In zijn naam zit de kracht van een leger verpakt,
Bram die post factum zalig verdwaald is geraakt
in het Ardens Von Rundstedt-offensief dat de Duitsers
zuur zou opbreken, de renner echter ging
niet,nooit ten onder als de super gregario,
op hem kon je een huis bouwen: oersterk, betrouwbaar,
nooit mopperend, steeds met de gulle glimlach
waarmee hij nu gravelwedstrijden inkleurt en
zijn taaie body op volle toeren laat draaien.
En vergeet niet: acht keer knechtend de Tour uitgereden,
telkens na drie weken lang hard labeur voor de kopman,
ook in de klassiekers ging Bram op smalle rubberreepjes
als een barmhartige Samaritaan altruïstisch aan de slag,
een simpel schouderklopje volstond voor hem.
En steeds met dat ontwapenend en plezant smoeltje
als open venster op al wat positief is in het leven.
Zo zie ik hem ook vandaag nog stralend door het leven gaan,
de eeuwige positivo met het sterke hart op de juiste plaats,
met oog voor duurzame energie waarmee hij ook
in zijn eigen lichaam gezond sportief bezig blijft.