kon ik maar altijd doordraaien
met mijn wielen, mijn balhoofd, mijn ketting
alle scharnieren en mijn ganse bottengestel
zo mooi en zo godallemachtig stijf
en nu op het punt van verweken, terwijl het vet glanst
olie zich vastklampt aan mijn derailleur, in verwarring
want ik wil voort, voort de wijde wereld in
een mens kan zijn rug rechten
o ja, maar ik verkies de jachthouding vanaf geboorte
zelfs als mijn banden nerveus ontspannen
hoe houd ik dit een winter vol?
blijkbaar normaal, dat ik bestoft moet blijven leunen
wanneer iemand zonder omhaal en mededogen
strandt in zijn profane boekenslaap
Bert Struyvé
