je neemt je hart mee
naar het hoogste punt
van de Col d'Izoard
wat het bezwaart trap je
er in het dal al uit
zodat de kloof gedicht
de bochten lichter
en je aandacht bij
het uitzicht blijft
het blauw wordt ijl
en zuiver als je verder
stijgt door maanlandschap
je hijgt en huivert uit
legt een lege hand tegen
de pilaar van oude stenen
haalt koude adem
voor je keert en daalt
met zwaar verzet
je kent de weg
