-voor de overtuigde Bert Wagendorp
en de tegenpruttelende Wilfried de Jong-
Triple, o stalen redder in de nood
en verlossend rad bij veel te steil
in folterkamers voor verzuurde spieren :
ik smeek je, help me je rond te draaien
en negeer je megalomane grote broers
met hun spottend Fernandel-gebit dat
exclusief op jeugd en sprint is ingesteld.
Want ik word stilaan grijs en arm van haar
en mijn krachten zijn al lang niet meer
om met de grote molen bergen te verzetten,
jij redt me, triple, bij hoge nood van cols
en mijn geliefde Geraardsbergse Muur die
hun hautaine stijging in mijn kuiten kerven
of aan mijn wielen zuigen tot ze bijna stilstaan.
Ik zal je altijd blijven strelen, o triple,
op de toppen van Galibier en Tourmalet
zal ik hemelwaarts je lof zingen,
met geurende oliën zal ik je balsemen,
je dankbaar bewieroken met lavendel
die ik aan de voet van de Ventoux
voor jou en voor jou alleen heb geplukt.
Willie Verhegghe
