Genetisch lag zijn toekomst nogal voor de hand,
hij en zijn broer zijn op een driewieler geboren.
Pa Adrie won liefst zes klassiekers, goudomrand.
Verdiende tevens in het veldrijden zijn sporen.
De Franse opa van Mathieu was ook coureur:
‘Poupou’ is drie maal tweede in de Tour geworden.
Zo raakte kleine Thieu geboeid door de grandeur
en hardheid van de wielersport. Vond hij in orde.
Dus gaat hij veldrijden zodra hij veertien is,
en na een jaar wint hij met voorsprong al zijn ritten.
Ook ’s zomers op de weg toont hij gelijkenis
met pa, want hij blijkt allround aanleg te bezitten.
Op elk parcours gaat hij meteen zeer snel van start
om zo zijn tegenstanders onder druk te zetten.
Zijn stuur- en remtechniek zijn een talent apart –
met balken, steiltes, bochten maakt hij korte metten.
Hij heeft zich van zijn generatie losgemaakt:
van de beloften is hij naar de profs gesprongen.
Gewoon omdat succes naar meer en groter smaakt
en hij vertrouwt op eigen kracht in lijf en longen.
Mentaal is ‘ons’ Mathieu ook uiterst ongenaakbaar,
dat hij nu WK-favoriet is doet hem niets.
Hij trekt zijn plan en is ’t parcours straks onbegaanbaar,
is hij het die het langst blijft zitten op zijn fiets.
Theun de Winter
