keuvelende veulens, uitgestormde stieren slaven
als knechten van de almachtige Tour nog één keer
hun heilloos lijkende weg naar het gezalfde eindpunt
een niet te bevatten rustpunt na onnavolgbare weken
vol geweld puisten valpartijen massage gevloek
sprintersgeweld klimtijdritten verwaaide renners
de ronde missen vergoeden veel daarbij met
hun roodgerande tootlippen laten voor eeuwig
tijdloos geappte roem op beide wangen stralen
de volgende dag een even later vergeten column
voor de schlemiel der schlemielen zonder de geur
bloemen en niet de glorie doordrenkt van olie
geen marsepein voor het zitvlak van de verdwaasden
geen masseur voor de kromme benen van de roekelozen
geen odeur voor de stramme lijven van de zwetenden
maar innerlijke trots en duizenden kilometers
sluipt in hun binnenste hang naar voldragen leed
met de glimlach van voldaanheid na ieder eindpunt
de Tour als heilige graal van voldragen moed
Kees van Meel