Hij had het over ‘poeier in de benen’ en
zijn ‘amazing legs’
die vandaag zo verbazend sterk en onvermoeibaar waren
dat hij het ganse peloton aan flarden reed.
Zo zie ik ze graag, de renners, aanvallend alsof
hun leven er van afhangt, Thomas Obelix
die lekker ouderwets à la Briek Schotte
op geen duwtje méér kijkt en
als een stukje blikken speelgoed
opgewonden over hellingen walst.
Vandaag werd hij eindelijk beloond,
zoals op zijn onovertroffen Stelvio-moment,
ik koester Thomas, dankbaar om zoveel Tour-plezier,
een exploot om in te lijsten.