‘Il pleure dans mon coeur comme il neige sur le Tour’

                                                    -naar Paul Verlaine (1844-1896)-

We zullen nooit weten wie op de Montée des Tignes
als eerste door de finish zou zijn gegaan,
maar de Col de l’ Iseran sprak wel duidelijke taal:
mijn droom was in de maak met Egan Bernal
die als indiaan alle scalpen aan zijn gordel had.
Een lawine van hagel en sneeuw legt de Tour lam,
een bulldozer doet zijn stinkende best om te ruimen
maar ook de business van het wielerspektakel
hapert en stokt, hier is geen doorkomen aan
voor gekleurde ventjes op een frame van carbon en
twee onmachtig dunne bandjes die al slippen
wanneer een renner aan het niezen gaat.
Laat me een traan wegpinken voor de Colombiaan
die vandaag zijn land in vuur en vlam wou zetten
maar nu toch nog even de wet van de natuur
moet ondergaan voor het geel finaal
in de stad van Napoleon Macron
over zijn frêle schouders gaat.