of de Tour van 2019 in flitsen
Brussel had de bollen van zijn atomium extra opgeblonken en
Grootmeester Merckx genoot van al het geel dat werd opgedolven
uit de goudmijn van 50 jaar geleden, een wielerschatkamer
met haast ongeëvenaarde rijkdom aan veelgekleurde truien.
De Muur van Geraardsbergen werd alle eer aangedaan
met een gretige Greg die zijn bollenoutfit snel zag verhuizen
naar Tim Wellens die de klimsmaak fel te pakken kreeg.
Tussendoor schonk de Tourmalet een orgasme aan Pinot
die wat later met een kapotte bil weende als een kind,
niet het kleine meisje dat op de schouders van papa
met wilde supportersogen haar held Alaphilippe aanmoedigde.
Naast de stoomtreinen Aimé en Thomas De Gendt was het
Colombia boven met good old Quintana en natuurlijk
vooral jonge snaak Bernal die zijn indianenvolkje
rond de totempaal van op zijn paard van carbon aan het dansen zette,
eindelijk werd alle blank superioriteitsgevoel op zijn plaats gezet,
zelfs hagel, sneeuw of modder konden dit feest niet bederven,
ik zie hoe revelatie Wout Van Aert thuis revaliderend geniet
van zoveel heerlijke eerlijkheid en van de immense kracht
waarmee ploegmaat Laurens de Plus zijn kopman
in Parijs op het podium duwt, altruïsme pur sang
in een sport die boeiend blijft ook al doet de commerce
haar best om er de heroïek en poëzie uit te verdrijven.
Vive le vélo, vive le Tour !