elk decenniumbegin voedt het risico
dat het snel witte sokken regent
als de ketting bergafwaarts toch weer
stampij maakt, waardoor een waterval
van drievierletterwoorden uit je mond klokt
hét moment volgens jou
dat je als geoefende zwanenzanger
aan de waterdragers een oud feit opdringt
zij vullen meteen gedwee de lege bidon
(milieu blijkt toch een dingetje in de koers)
als vanouds twittert jouw getrainde mond
in het microfoontje: nú alweer kramp in de ketting
geen idee door wie en waarom
tja, niets rolt zo slecht als een samenraapsel
ontregelde schakels, schalmen, pennen en bussen
de zelfsturende mening in de volgwagens
valt stil, versteend zelfs tot feit, starend naar
de eigen witte sokken en de jouwe
intussen bibberen op de beslagen zijruiten
de eerste regendruppels tot kunstwerk:
omhoog, omlaag, diagonaal en opzij
allemaal keuzewegen zonder wissers
hoe houdt een decennium koers
zolang witte sokken de geijkte weg befietsen
Bert Struyvé
