- het WK 2020 met Vivaldi op de achtergrond-
Imola blijft voor mij het racecircuit, 1 mei 1994 en
de dood die in de Tamburello-bocht geduldig wachtte
op Ayrton Senna, de mooie snelle Braziliaanse god
die scherp metaal door zijn hoofd voelde gaan,
nog even met de donkere ogen knipperde en
dan naar zijn op aarde verdiende hemel vloog
want altijd diskreet behulpzaam voor de armen.
Nu sneuvelt Wout op dit doodzwart asfalt,
de Franse springveer Julian is hem te sterk en
kroont zich met de kleuren van de regenboog,
Alaphilippe die dit jaar zijn papa zag verdwijnen
achter het gordijn van waarachter niemand terugkeert,
de tranen van geluk en verdriet druppelen op de weg,
Wout is groot in het verlies, omhelst de winnaar en
denkt aan wat nog komen gaat: kasseien, modder,
wind en regen, de klassieke zegen van de koers.