of de ronde van Vlaanderen anno 2020
In Antwerpen schiet een burgemeester
zijn zoveelste gat in de lucht, een holle klucht
waaraan politiekers zich graag bezondigen,
zeker als er leeuwen in de lucht hangen.
Er zijn mondmaskers à volonté en
het virus zoekt slachtoffers
die er niet zijn
want de broeihaarden genaamd VIP-tenten
blijven netjes ingepakt: deze keer geen winst
op de rug van de dwangarbeiders van de weg,
geen bier dat naar rijk lui zweet ruikt..
Een motard is er te veel aan voor notre cher Julian
die zich verkijkt op het logge gevaarte en
als een eendagsvlieg tegen het asfalt gaat:
o noodlot, o onbarmhartig neerhalen
van een favoriet met regenboogkleuren
om de opgepoetste Franse borst.
Wat krijgen we nu ?
Wout en Mathieu koersen gelijkgestemd
naar de dode finish, de eindmeet zonder volk,
Oudenaarde als prematuur Allerzielen.
Loeren hier Coppi en Bartali, Van Looy en Merckx,
Monsieur Chrono Anquetil en de grootvader
genaamd Poupou om de hoek, rivalenduo's
die hun gelijke niet kennen en blijven opspelen
in de zure magen van de wielersport ?
De twee halve Hollanders of zijn het halve Belgen
spelen het spel (h)eerlijk, slechts een paar centimeters
maken een wereld van verschil.
Mooie strijd, mooie winnaar, mooie verliezer,
Vlaanderens Mooiste kan opnieuw op slot,
gezegend zij haar kuisheidsgordel van kamwielen,
geheiligd haar buste van Paterberg en gepasseerde Muur.