je ziet het, als je er oog voor hebt
een groen beschimmelde bal, verweesd
klem in de kruin van een vergeten knotwilg
ergens in de polder vol met stormen
of een gerimpelde ballon, restant en relikwie
van het dorpsfeest, bungelend als meebiddende para
dichter bij de aarde dan bij het heelal
maar, om nu je renfiets aan de wilgen te hangen
als poging tot stillevende performance: de kapstok
van een kale stam met lange tenen in een winterkleed?
zoiets valt niet uit te leggen
dan maar beter je carbonframe stijf in de koeling
tot het klimaat het virus van de koers opwarmt
en je racer, toch nog onverwacht, ontdooit