Gelaten laat hij zich gaan onder haar
warme handen die kneden waar
vastzittende pees en spier kromgetrokken
klitten aan zijn verkrampte poten
op de zachte bank waarop hij gestrekt
zijn hele lijf ontplooit gevangen
in haast spastisch krimpen totdat zij
gevoelig plekken vooreerst ontzuurt
daarna met knakken van weerstand
wroet tot aan een volgend knooppunt
en wringend knedend gladjes knijpend
toewerkt naar een vers gestreken lichaam
om het beulswerk opnieuw te moeten leveren
in de wrange onderbuik van het peloton
nooit goed genoeg voor palm of prijs
dezelfde angstdroom voor hem dag en nacht
maar nu komt hij omhoog en doezelt even na
nader blijkt hij tot zijn eigen lijf gekomen
ontdaan van strak bevroren strengen voor even
verlost bevrijd ontplooid tot aan een volgend
volledig ondergaan