Zo heb ik het leven het liefst
als je zomaar op een zondagochtend
met je vrienden fietst
met het zuur
dat
langzaam & snel
je neus uit
& benen in
kruipt
als een waarheidsserum
op zoek naar het ene plekje
waar fietsen altijd
het meeste zeer doet
Met de altijd te koude wind
Te altijd tegen ook
Aanklampen!
dat doen we
Aanklampen
aan ons tandvlees
komt dat zien mensen!
ja u daar!
mijnheer met die hond!
ik toon u
mijn prachtige tandvlees!
aanklampen doe ik
Nog maar een klein stukkie
Tot daar, tot aan dat dijkie
Vlakbij dat woonwijkie
bij Vlist
(waar je bij die knotwilg,
tegen de wind in pist)
Daarna gaan ze wel
wat zachter,
die fietsers die ik net nog
(ten onrechte)
mijn fietsvrienden noemde
wij allen zijn hier gebaat
bij een barmhartige God die bestaat
wanneer
stante pede
mijn smeekbede
wordt verhoord
& onze fietsrit wordt verstoord
als de kopman nu zou roepen
(ergens langs de Lek):
lek!
Ja,
Zo heb ik het leven het liefst
als je zomaar op een zondagochtend
met je vrienden fietst