Geen heidens openstaande hemelsluizen,
geen modder als manke mascara op de gezichten,
geen wind die wielen wild en wankel maakt.
Francesco Moser deed het haar voor
met de Italiaanse trui om de lenden:
Roubaix buigt zijn betonnen pistehoofd
voor signora Elisa Longo Borghini,
met haar naam uit een gedicht van Petrarca
vandaag de enige ware Reine des Classiques.
Het mythisch anachronisme van de koers
buigt nederig voor de duwende dames
die zich niet als bange wezels terugtrekken
voor de in de Franse grond gegooide kasseien,
hier en daar schachttorens van gesloten mijnen
in dit platgeklopte landschap van de arbeid.
Nationale Lotte schudt in het Carrefour de l' Arbre
nog even kort en krachtig aan de boom maar
moet het eervol stellen met plaats twee,
de sierlijke vogel uit Piëmonte was gaan vliegen,
Sporza Ruben besluit plastisch met haar zege als
'de vreugde van een vrouw uit de laars' te omschrijven,
ver weg de stiletto's, hier heerst de pracht van kracht.
Zou naamgenote en legende Jeannie Longo
Elisa aan het werk hebben gezien ? En zal vanavond
naast een kopje Segafredo koffie ook prosecco
worden gedronken ? Trek trakteert toch !