Hij was een groot kampioen,
tussen de twee Rikken,
Van Steenbergen en Van Looy.
Een accident, haalde hem van de fiets
voor de micro van de televisie.
Zo ken ik hem,
die kenmerkende stem, dat enthousiasme,
deze geweldige ambiance,
zijn onvervalste Vlaams,
de Flandrien
onder de journalisten.
Zo gauw Fredje begon
te spreken,
zat ik in de koers,
zag ik hoe renners demarreerden,
begreep ik hoe coureurs schakelden
aan hun derailleur,
wist ik wanneer ze een slok
moesten nemen uit hun bidon.
Er zijn kwade tongen,
die beweerden dat hij
sinds Merkx als Kannibaal regeerde,
alleen nog maar Merkx zag rijden.
Ik heb dat nooit gehoord.
Fred De Bruyne deed mij het spel
op de fiets verstaan,
hij gaf mij de juiste moraal,
om van die sport te houden.
En als ik nu aan de Tour van toen,
terugdenk,
dan hoor ik zijn stem weer,
en word ik weer net zo nieuwsgierig,
als hij toen klonk.
