Er hing een regenboog over Glasgow,
symbolischer kon het niet in deze strijd
om een trui die boven alle andere uitsteekt.
Het werd een finale met topmuziek uit tulpenland
als toepasselijk hulpje bij het spannend koersverloop:
de sterkte van Boudewijn De Groot’s eenzame fietser,
Ramses Shaffy die Mathieu influistert door te gaan
wanneer deze in een bocht tegen de grond gaat.
Ook de Vliegende Hollander fladderde mee en
in zijn bovenaardse stulp zag eeuwige tweede Poupou
hoe zijn kleinzoon de tegenstand in de vernieling reed,
een grand cru na San Remo en Roubaix in het voorjaar.
Mijn Belgisch chauvinisme verdwijnt achter de coulissen
met Lotte later op de avond op het glanzend houten ovaal
als een fameus troostende kers op de al versierde taart:
wat is deze dame sterk, hoe evenwichtig haar kopje
in een extreem bewogen jaar tussen een verloren broer en
een groene trui tegen de grijze flanken van de Tourmalet.