in de teambus droogt de spraakwaterval op
hebben we alle stappen doorlopen?
niemand die naar buiten kijkt en opstaat
of de vraag stelt over grind dat bevroren lijkt
aan de horizon kijkt de witte berg toe
als een landmijn, ondoorgrondelijk, licht vijandig
om genoeg kantelende helling te braken
als het vroege voorjaar daarom vraagt
de gedachtesprong: Armand Duplantis
traint alleen het stijgen, want hij weet
dat zijn rijkgevulde kussen een roze wolk is
de daalgeit weet, dat een mooie loper een reis
in de tijd is, dat het klokje desnoods doortikt
het geheugen onder echte hoogspanning
verbergt de dooi die op de loer ligt
geen afslagen die afsteken boven de snelheid
van gesteggel over buigzame spelonken
gebruik nooit de ideale lijn van niet weten
op het verkeerde puntje van je tong
als je achterwiel knikt, van even weggeweest
