België en zijn Tour kreunen onder de hitte,
ook Durbuy -het veredeld Blankenberge van de Ardennen-
snakt naar adem en zoekt verkoeling in de Ourthe,
alleen renners werken ook al klimt Celsius steil omhoog,
zij koersen zich het pleuris onder het verhit gejoel
waarmee supporters hen naar de eindmeet schreeuwen.
Een joviale jonge man wint, bijna een jongen nog
die de rijke krachten van zijn jeugd finaal etaleert
op een helling die aan Hoei en Geraardsbergen denken doet,
ver weg jubelt thuishaven St Lievens Houtem.
Jenno triomfeert met overdadige panache,
tranen rollen in een koppelrit met zweetparels
over zijn gezicht dat blinkt en schittert in de zon.
Met snel naast en rond hem het kussend liefje,
beelden die natrillen op elk romantisch netvlies.
Dit is wat koers zo schoon maakt:
de natuurlijke emoties van een jongen op weg
naar nog meer Michelinsterren op zijn palmares
dat zich met een rijkgevulde tafel begint te meten.
Het zwembad snakt naar adem wanneer de Lottotruien
van Alec en Jenno het water rood doen kleuren,
een Tabasco-pigment op de voorbije hete dagschotel.
.webp)