- voor Briek Schotte -
Vanachter Leuvense stoven kwamen ze,
met forse kop en pezige benen,
ze hadden poten aan hun lijf
en trokken er harder dan anderen
mee aan het stuur.
Ze stuurden ansichtkaarten naar huis
met groetjes uit het verre Frankrijk
en wisten niet, nooit van opgeven.
Ze brachten geld mee om een koe
of een café op het dorpsplein te kopen.
Of ze werden velomaker
en vertelden met glanzende ogen
over de Tourmalet en de Peyresourde.
Ze verschenen heel trots op sportavonden
en pinkten er al eens ’n traan weg.
Soms zag je ze nog eens
op begrafenissen of op televisie.
Ze waren niet van deze tijd, de flandriens,
ze zullen nu wel allemaal
in de wielerhemel koersen.
Willie Verhegghe
