In San Marino leefde ooit een dichter
die werkelijk niets te zeggen had
In zijn gedichten overheersten
de verveling en het grijs
en de zwakte van de mens
in zijn verzet tegen de bergen en de tijd
tussen bonsais en ingevallen burchten
trappen renners harder dan hun schaduwen
om te ontsnappen uit de dwergstaat –
Mark Cavendish zit heel scheef op zijn fiets
raakt steeds verder weg van zijn verleden
Het is goed een dwerg te zijn
met hele kleine schrammen
de verweerde kop als postzegel
op een brief van Florence naar Rimini
of Il Postino met de glimlach van Romain Bardet
“ Hij kent alle steden
waar de dichter met het onwetend hart
nooit van dromen zal.”